PEDAGOGIA BAKOITZETIK HARTUKO NITUZKEEN ONURAK

Pedagogia bakoitzetik zeintzuk hiru onura/baliabide/irizpide eramango zenuke zure etorkizuneko eskolara? Zergatik?

Gaur egun metodologia ezberdin asko ditugu eskuragarri, askok komunean gauzak izan arren, guztiak dira ezberdinak. Nire ustez, hoberena metodologia zehatz bat izan ordez, bakoitzetik gustuko ditugun gauzak erabiltzea izango litzateke, gaitasun eta onura desberdinak jasotzeko helburuarekin.

Oraingoan, autore famatuenariko 7 metodologia ezberdinetatik hartuko nituzkeen hainbat onura eta baliabide azalduko ditut.

Hasteko, High Scope metodologia, oso interesgarria iruditu zait, haurra erdigunean jartzen duelako eta munduaren hiritarra bihurtzeko helburua duelako. Nire ustez, oso garrantzitsua da, haurra txikitatik haren etorkizuneko bizitzarako prestatzea. Metodologia honek hori ere kontuan izaten du, haurra haren egunerokotasunean egin beharreko jarduerak, praktikara eramaten baititu. Hau da, etxekolanetan ardura hartzeko txikitatik praktikatzen dituzte, garbiketa, higienea, etab. Bestetik, umeak logikaren bidez ahalbidetzeko jarduerak antolatzen dituzte. Ez dituzte gai zehaztuak erabiltzen, modu horretan, haurrek, material ezberdinekin interaktuatzeko aukera izango dute, horiek era ezberdinetan erabiltzen eta haien sormena edota logika bultzatzen. Honek, garrantzi handia du haurren garapenean, haiei autonomiaz esploratzen utziz gero, nortasun eta gaitasun berriak lortzeko aukera izango dutelako. Bukatzeko, High Scope Programa erabiliko nukeen, alde batetik txoko bereziak erabiltzen dituztelako, eta bestetik, guztien nortasunak baliagarriak bihurtzen dituztelako.



Bestetik, Konfiantzazko Pedagogia, baliagarria ere iruditu zait, helburu moduan haurrek haiengan konfidantza sortzea duelako. Metodologia honetan, irakaslearen papera erakargarria iruditu zait, haien ikasleen gaitasunak ezagutzen, eguneratzen eta garatzen dituztelako. Uste dut garrantzitsua dela hezitzaileok, gure ikasleak ezagutzea, haiek behar duten momentuan gure laguntza eskaintzeko. Gainera, interesgarria iruditu zait modu jakin batean ez jokatzea, hau da, bakoitzaren oinarrizko beharretara egokitzea eta horiek nola erantzuten jakitea. Pentsatzen dut, garrantzitsua dela egoera ezberdinetan nola jokatu behar dugun jakitea, haur guztiak ez direlako berdinak.
Bukatzeko, Konfiantzazko Pedagogia honek dituen baliabideetatik, haurren beharretara egokitzea ere haurtuko nuke. Egia da hezitzaileok umeentzako espazio seguru bat sortu behar dugula, baina, neska-mutilak ez dira guk aurretik sortutako espazio zehatz batera egokitu behar, honek autonomia kenduko baitielako.


Amara Berri pedagogiak, modu berezi eta praktiko batean antolatzen ditu klaseak, adin ezberdinetako haurrak elkar egonez. Hori, ideia paregabea iruditzen zait, haurren arteko elkarlana eta laguntza sustatzeko nahian, gainera, ikasleen arteko desberdintasunak eta aniztasuna oinarri bezala hartzen dute. Metodologia honetatik interesgarriena, errealitatea imitatuz ikasteko aukera izatea da. Uste dut haurrek, praktikaren bitartez askoz gehiago ikasten dutela, eta, eguneroko bizitzarekin zerikusia duten testuinguruak erabiltzea haien etorkizunerako prestatzen ditu, logika, matematika, hizkuntzak... erabiltzen dituzten bitartean. Hau da, neska-mutilek jarduera horiek egiten dituzten heinean gaitasun berriak bereganetzen eta ikasten dituzte.
Azkenik, familiekiko harremana garrantzitsua dela pentsatzen dut, eta hare gehiago, Haur Hezkuntzako etapa honetan, non haurren garapena etengabe aldatuz joaten den. Eskola hauetan, familiekin egunerokotasunean harremanetan egoten dira. Zehazki, gursoek egun bat astero joateko aukera daukate hezitzaileekin hitz egiteko. Hori, hezitzaileentzako garrantzitsua izateaz aparte, haurrentzako eta gurasoentzako lagungarria dela uste dut, modu honetan, jarraipen zehatzago bat eraman ahal izango diogulako umeari.


Loczyren pedagogia gertuenen jarraitu dudana izan da, nire taldeak eta nik ikertu behar izan genuen pedagogia izan baitzen. Emmi Piklerrek sortutako pedagogiatik hainbat gauza hartuko nituzke, beraren hezkuntza ikuspegia interesgarria iruditzen zait eta. 
Hasteko, umearen erritmo naturala errespetatzea ezinbestekoa dela pentsatzen dut, Piklerrek, haurraren ekimen propioaz fidatzen zen, haien mugimendua eta autonomia erraztuz. Uste dut garrantzitsua dela, ume bakoitzari behar beste espazioa eta denbora eskaintzea, konfiantza hartu eta garapen prozesua errespetatzeko egokiena izango delako. Bestetik, teoria praktikara eramatearen alde nago, agerian utzi baita, haurrek jarduera didaktikoak eta jolasak praktikatzen pila bat ikasten dutela. Berriz, praktika horiei denbora ematea oso garrantzitsua da, umearen eta helduaren arteko lotura sendotzen delako, haurrek segurtasuna garatzen duten bitartean. Aldi berean, haurraren ongizatea ezinbestekoa da, horregatik zainketaren denborari garrantzia eman behar diogu, haien ekimena eta gertatuko denaren oharpena errespetatzen delako. 
Azkenik, esperimentatzeko aukera duten matererialak erabiliko nituzke, material naturalak eta egunerokotasunean erabiltzen ditugunak, Loczyren pedagogian egiten den moduan. Haurrek, material ezberdinekin esperimientatzea garrantzitsua dela uste dut, haien sormena eta imajinazioa lantzeko beste modu bat delako.


Maria Montessoriren pedagogia ezagunetarikoa dela esan dezakegu, berriz, lan honen bitartez, hainbat datu berri ikasi ditut. Zentzumenen garapenaren printzipioa erakargarria iruditu zait eta hare gehiago, Montessorik erabiltzen zuen teknika hori, zentzumen bakoitzeko material bat erabiltzea. Ideia aproposa iruditu zait haurrek, material ezberdinak frogatzeko eta jolasteko aukera izateko, egitura eta ohial berriak ezagutzeaz aparte, sormena landu eta zetzumenak garatzen dituztelako.
Maria Montessorik, jarduera libreari garrantzia ematen zion, gainera haren materialak autohezkuntzarako prestatuak zeuden, beraz, haurrak autozuzenketarako aukera zuen, eta aldi berean, esperimentazioarako prestatzen ditu. Nire ustez garrantzitsua da, haurrek haien kabuz arazoaren erantzuna bilatzea, modu horretan, errazonamentua bultzatu eta garapena sustatzen dutelako. 
Bukatzeko, asko gustatu zait Montessorik esaten zuen zerbait, "haurrak nahi dutena egin behar dute, baina, egiten duten hori maitatzea ezinbestekoa da". Haurrak pentsatzeko, sentitzeko eta erabakitzeko aske izan behar dira, horrek haien autonomia bultzatuko du  eta haien kabuz hainbat gauza egiten ikasiko dute, esploratuz ikasten dutelako.


Waldorfen Eskola Alternatiboari buruzko informazioa jasotzean, metodologia jakingarria iruditu zait. Autore hau ez nuen aurretik ezagutzen eta esan beharra dut, bere hezkuntza ikuspegia erakargarria eta oso interesgarria iruditu zaidala. 
Hasteko, etorkizuneko hezitzaile moduan, nire ikasleak naturarekin harremanetan egotea gustatuko litzaidake. Naturaz inguratutako leku batean bizi izanda, uste dut bertan lortu ahal diren gaitasunak eta baloreak ezin hobeak direla, alde batetik, fauna eta florari buruzko ezagutza berriak jaso ditzakegulako, eta bestetik, inguruneak lasaitasuna eta askatasuna adierazten duelako, ume askorentzat hori lagungarria izan daiteke estresa murrizteko. 
Beste jarduera interesgarri bat urtaroekiko ekintzak izan dira, non eginkizun guztiak urtaro bakoitzarekin loturik dauden. Modu honetan, haurrek urtaroekiko informazioa jaso egiten dute, horiei buruzko jakintasuna lortuz. Gainera, jarduera guztiek abestiak dituztenez, musika arloa ere lantzen dute, mugimendua eta imajinazioa bultzatzen duten heinean. Pedagogia honetatik, material bukatugabeak eta xumeak erabiltzeko baliabidea hartuko nukeen. Ideia paregabea iruditzen zait haurrek, nahi dituzten materialak sortzeko aukera dutelako, beraz, sormena eta talde lana sustatzeko lagungarria dela uste dut.


Azkenik, Reggio Emiliaren pedagogiatik erabiliko nituzkeen hiru baliabideei buruz hitz egingo dut. Honek, elikadurari lehentasun osoa ematen dio, nire ustez, haurrek txikitatik elikadurari buruzko informazioa jaso eta bereganatu beharko lukete. Garrantzitsua da haurtzarotik denetarik jatea, eta elikagai osasuntsuek ematen dizkiguten onurak modu praktiko baten bidez adieraztea. Horretarako, baratzearen metodoa lagungarria dela pentsatzen dut, haurrek fruituak eta barazkiak landatu, eta haien hazkunde prozesua jarraituz gero, haien barazki eta fruitu propioak jateko gogo gehiago izango dutelako. Horretaz aparte, haiei buruzko informazioa jaso eta guztien arteko elkarlana bultzatzeko aukera izango dugu.
Bukatzeko, ezinbestekoa da haurrek ideia guztiak onak direla jakitea, eta besteenak errespetatzea, honek haiengan konfiantza gehiago izatea sortuko du, eta aldi berean, besteenganako errespetua bermatuko dute, talde giroa hobetuz eta elkarlana sustatuz.